Gisterochtend, op weg naar Amsterdam, merkte ik weer eens hoe veel impact de factor mens op veranderingen heeft.
In Zwolle, waar ik woon, zijn ze bezig aan de rondweg. Zoals overal betekent dit dat er veranderingen in de verkeersstroom nodig zijn. In dit geval was de situatie als volgt. Voor het stoplicht zijn er 2 rijbanen voor rechtdoor. Na een stoplicht waren er altijd 3 rijbanen, 2 voor rechtdoor en 1 voor rechtsaf (afslag is bijna 1 kilometer verderop). Door de wegwerkzaamheden is de linker baan afgesloten. Er staan de overal bekende borden dat de rijbaan verspringt. De linker rijstrook rechtdoor gaat over de rechter rijstrook rechtdoor en de rechter rijstrook rechtdoor gaat over de rijstrook voor rechts af. Kortom een verandering die in mijn ogen nuttig is en duidelijk is aangegeven en waar dus iedereen in meegaat.
Ik stond voor het stoplicht op de linker baan, het was druk en beide banen rechtdoor stonden vol. Na het stoplicht zag ik het verkeer voor mij precies doen wat door de borden werd aangegeven, namelijk een baan naar rechts opschuiven. en het verkeer liep soepel door. Toen ik een baan naar rechts wilde bleek de automobilist naast me echter stoïcijns door te rijden. Ik moest in de remmen en proberen achter deze auto in te voegen wat gelukkig redelijk makkelijk ging omdat het verkeer achter ons de pijlen wel begreep.
Bij het eind van de werkzaamheden moest iedereen weer een baan naar links opschuiven. Dit stond weer duidelijk aangegeven en het verkeer voor ons verschoof allemaal van baan. Ik was benieuwd wat de auto voor me ging doen. Naast ons reden een paar vrachtauto’s op de rechter baan die straks dus weer op onze baan wilden. Waar ik al bang voor was gebeurde. De auto voor mij schoof niet een baan naar links en de vrachtwagen rechts dook er bijna in.
Mijn eerste reactie was om boos te worden op de automobilist die duidelijk de verandering saboteerde en daarmee voor overlast en misschien wel gevaarlijke situaties zorgde. Hoe kan je zo dom en onnadenkend zijn. Het was toch duidelijk dat er iets was veranderd. De wegwerkzaamheden waren niet te missen en ook de borden stonden er overduidelijk. Bovendien deed al het verkeer voor ons precies wat er werd gevraagd.
Later bedacht ik dat ik dit soort gedrag aker had gezien. Niet op de weg maar bij veranderingen binnen organisaties. Keer op keer blijkt dat mensen veranderingen lastig vinden. Deze automobilist reed waarschijnlijk al jaren op deze baan, was er met zijn hoofd niet bij of, nog waarschijnlijker, vond de nieuwe situatie erg spannend en was gefocust op het op de juiste baan blijven om na de wegwerkzaamheden niet verkeerd uit te komen. De verandering zorgde voor stress. En hoewel de verandering duidelijk leek voor iedereen bleek dit niet zo te zijn.
Ook bij veranderingen in organisaties kom je dit soort dingen tegen. Alles lijkt duidelijk, de implementatie van de verandering wordt goed gecommuniceerd en toch blijkt dat er mensen zijn die niet mee gaan en door vast te houden aan de oude patronen de verandering frustreren of moeilijk maken.
Je kunt dit deze mensen natuurlijk kwalijk nemen. Ik denk dat dat niet terecht is. Bij het doorvoeren van veranderingen moet je er van uit gaan dat zulke situaties op gaan treden en moet je per keer bekijken hoe je hier mee om gaat. Ook moet je mensen de tijd geven om aan een nieuwe situatie te wennen.
Werkvrij Blog 